یکسال

هر چند وقت یکبار بر میگردم نوشته, های قبلیمو میخونم و

با خودم میگم واقعا ارزش اینو دارن که تو نت باشن؟!

اون وقته که خیلیاشونو حذف میکنم:)

با خودم میگم نمیخوام وقتو از دست بدم

ولی به مضخرف ترین شکل ممکن از دستش میدم...

اونی که یه سال از من کوچیک تره یجوری درباره تلاش و هدف و

انگیزه و آینده حرف زد که از خودم خجالت کشیدم

حالمو خوب کرد:))

وبلاگای شخصی دو دسته ان

اونایی که صبح ها آپ میشن و پر از انرژی و حس خوب و شادی ان

و اونایی که شبا آپ میشن و غمگین و دلگیر و تنهان...

دلم میخواد به دوستام بگم دغدغه هاتون و

کارایی که انجام میدین یا میخواین انجام بدین برام هیییییچ اهمیت,ی نداره, 

پس انقدر نیاین به من بگین